Шоронд нэгэн ялтан охиноо тэврэн уйлж байлаа / Охин минь би чамайгаа үлдээгээд яаж тэнгэр лүү явна / охин /ааваа...... аавааа/ гэн тэврэлдэн уйлалдаж байлаа. Аав нь цаазаар авхуулах ял аваад маргааш нь тосгоны төвд цаазаар авхуулах болоод байгаа юм тэгээд сүүлийн уулзалтаа хийж салцгаалаа. Маргааш өглөө хонхны дуугаар охины аав нь цаазаар авхуулахыг мэдсэн охин хонх зохигч өвөө дээр очин / Өвөө минь маргааш өглөөний хонхийг битгий дараачдээ аавын минь амыг авраач гэж уйлан гуйж гэнэ гэтэл хонхчин өвөө бас уйлан /Уучлаарай охин минь өвөө нь бас хонхоо дарахгүй бол үхнэ гэсэн үг уучлаарай / гэж. Маргааш өглөө болоод өвгөн их л хүнд алхлан хонхон дээрээ ирээд хонхоо дарлаа гэтэл хонх дугарсангүй гайхаад хэд хэдэн удаа дарлаа дахиад л хонх маань дугарсангүй шоронгын цагдаа ирэн хонх яасан бэ гэн хонхыг дарж үзэхэд дугарсангүй ингээд өвгөн цагдаа 2 дээш гарч хонхыг шалгатал тэнд цус болсон охиныг олж харжээ цаазаар авах ял авсан ялтангын маань охин нь хонх тэврээд аавыгаа аварсан байлаа. Тэр тосгоны иргэд охиноо тэврэн хэхэр татан уйлах аавыг хараад өрөвдөн ялаас хөнгөлж өгсөн гэдэг. Охин нь аавыгаа аврахын төлөө өөрийн амийг золиосонд гаргасан энэ түүх бидэнд ямар нэгэн сэтгэл үгүйлж байна гэдэгт би итгэлтэй байна.
No comments:
Post a Comment